2017 یک سال شلوغ برای ما بوده است. ما شاهد بلایای بی سابقه ای هستیم ، هم مربوط به شرایط جوی و هم سیاسی. طوفان ها در شدت و فرکانس در حال افزایش هستند ، اما قدرت متنوع حرکت ما از زیر ، ظرفیت ما برای خم کردن واقعیت به اراده و ارائه گزینه های مناسب است. در مواجهه با تهدیدهای فاشیستی فزاینده ، ما می دانیم که یک بازگشت ساده به سیاست ریاضت اقتصادی ، جنگ بی پایان و فروپاشی آهسته روابط اجتماعی معتبر ، برای مهار موج در برابر اقتدارگرایی کافی نیست. آنچه ما نیاز داریم ، یک تغییر ساختار اساسی در روابط اجتماعی ما ، مبتنی بر کمک های متقابل و چشم انداز مشترک ما در مورد آینده است.
علاوه بر تأمین نیازهای فوری مردم برای بقا پس از فاجعه ، این همان چیزی است که ما می سازیم. هر طوفان ، هر آتش سوزی ، هر زمین لرزه ، گل آلودگی ، سیل و هر فاجعه دیگر ، فضای رنج های عمیق است ، اما در این ویرانه ها فرصتی برای بازسازی دنیای بهتری در سایه قدیمی وجود دارد.
به قول انقلابی بوینا سنتورا دوروتی: "ما از ویرانه ها حداقل نمی ترسیم. ما می خواهیم زمین را به ارث ببریم. کوچکترین شکی در این مورد وجود ندارد. بورژوازی ممکن است قبل از آنکه صحنه تاریخ را ترک کند ، دنیای خود را منفجر و ویران کند. ما دنیای جدیدی را در دل خود داریم. "
اگر بخواهیم از توفانهای آینده جان سالم به در ببریم ، با کمک متقابل ، از طریق آشکار کردن واقعیت این دنیای جدید که در قلب هایمان حمل می کنیم ، خواهیم بود.
در 2017 ، ما برای افرادی که در تلاش برای امدادرسانی به مردم مشغول کار هستند برای ایمن سازی خانه های سیلاب سیل ، ارائه کمک های اولیه روانشناختی و مشارکت در هر جنبه امداد و بهبودی با خیال راحت و پایدار ، ما یک مرکز ترخیص از منابع را به صورت رایگان ایجاد کردیم. ما هزاران داوطلب جدید را که در زمینه پاکسازی زباله ها ، حمایت از زندانیان ، آشپزخانه های سیار ، ارائه خدمات پزشکی ، ساختن سیستم های انرژی مستقل / پایدار و آب و آب و توزیع صدها هزار پوند مواد غذایی ، آب و سایر وسایل درگیر شدند ، فعال کردیم. و اقدامات بی شماری دیگر از همبستگی.
وقتی این مطلب را می نویسیم ، بسیاری از داوطلبان ما در پورتوریکو حضور دارند و به مراکز مرکزی که به عنوان چراغ های پایداری و همبستگی جمعی فعالیت می کنند ، کمک می کنند. داوطلبان بیشتر مانند هفته های گذشته همچنان در هفته های آینده به مشکلات خود ادامه خواهند داد. مردم پورتوریکو همانطور که ما هم می دانیم می دانستند ، اگر منتظر نجات ما در ایالت یا نهادهای بزرگ باشیم ، زنده نمی مانیم. زمانی فرا می رسد که دلسوزی ، کمک متقابل ، همبستگی و ابتکار عمل تجملاتی نیست بلکه از ضروریات بقا است. به قول یکی از دوستانش در Centro de Apoyo Mutuo در ماریانا ، "این همین است. یا آینده ای وجود ندارد. "
ما به کمک 2018 و ایجاد حرکت برای کمک های متقابل از طریق یک تور صحبت کردن و آموزش ، گسترش اخلاق مربوط به رفع بلایای DIY ، و ایجاد یک آینده از طریق کمک های متقابل ، همبستگی و اقدام مستقیم ، تلاش می کنیم.
با نزدیک شدن به سال جدید ، ما مشتاقانه منتظر ادامه ساختن و حمایت از گزینه های جامعه مدنی ، جنبش های ترجیحی برای بشریت ، برای بقا و در مقابل نئولیبرالیسم ، فاشیسم و هرج و مرج اقلیمی هستیم.
با تشکر از شما برای پیاده کردن این مسیر با ما.
