مقالات تحقیقاتی

King's Meat Market و Grocery در انتهای شمالی پل برود استریت در بخش میان شهر نیواورلئان قرار دارد. هنگامی که مایک تران صاحب مغازه شش هفته پس از طوفان کاترینا به کینگ بازگشت ، تنها پوسته ای از آنچه قبلاً بود پیدا کرد.

این مقاله به شکل نامه ای از طرفداران عدالت اجتماعی ساحل خلیج کاترینا در می آید. به طور خاص ، نامه خطاب به کسانی است که پس از وقوع فاجعه برای عدالت اجتماعی کار می کنند. این تلاش ما برای گفتن برخی از داستانهای ما و برخی از درسهایی است که از تجربیاتمان در مورد طوفانهای کاترینا و ریتا در تابستان 2005 آموخته ایم.

این محصول نهایی نحوه عملکرد اقتصاد همبستگی را به عنوان نوآوری های اجتماعی با پتانسیل تبدیل وضعیت موجود اقتصادی و ارتقا دموکراسی اقتصادی بررسی می کند.

با وجود سیستم های مدیریت اضطراری بسیار تخصصی و توانمند ، شهروندان عادی معمولاً هستند
ابتدا در یک موقعیت اضطراری یا فاجعه در صحنه حاضر شوید و مدتها پس از پایان خدمات رسمی باقی بمانید.

اگر طوفان سندی را به عنوان هوای شدید تصور کنیم که در تاریخ 29 اکتبر 2012 منطقه شهر نیویورک را لرزاند ، پس از آن طوفان یکی از بدترین طوفان ها در تاریخ این کشور بود که باعث کشته شدن ده ها نفر ، صدها هزار نفر تحت تأثیر قرار گرفت و به همان میزان تحمیل شد به عنوان 75 میلیارد دلار خسارت اقتصادی.

همه گیری COVID-19 بی عدالتی های موجود در ایالات متحده را افزایش داده است ، که نمونه آن در Ypsilanti ، میشیگان وجود دارد. با این حال ، همه گیری همچنین فرصتی را برای تصور مجدد روش های موجود در جهان فراهم می کند و شبکه های کمک متقابل که نیازهای اساسی مردم را در طی بحران های متعدد تأمین کرده اند ، ضمن اینکه در جهت تغییرات بنیادی تر کار می کنند ، فرصتی را برای مددکاران اجتماعی فراهم می کند تا بررسی کنند رابطه با "کمک" نویسنده از تجربیات شخصی خود با یک شبکه محلی کمک متقابل برای بررسی قدرت و امکان کمک متقابل ، به ویژه در مواقع بحرانی ، و همچنین منابع مقاومت در برابر مددکاری اجتماعی در برابر اشکال غیر متمرکز و غیر حرفه ای کمک و مراقبت استفاده می کند.

وقتی مقامات مرکزی در انجام وظایف حیاتی اجتماعی کوتاهی می کنند ، کمک های متقابل ، همبستگی و سازمان های مردمی معمولاً به دلیل کم کاری مردم بر اساس شبکه های غیررسمی و سازمان های جامعه مدنی بوجود می آیند.

در نیواورلئان ، در اواخر تابستان 2008 ، بزرگداشت سومین سالگرد طوفان کاترینا با آمادگی برای طوفان گوستاو نقطه گذاری شد.

حوزه خطرات و بلایا به طور معمول تاکید می کند که چیزی به نام بلایای طبیعی وجود ندارد. این اشاره ای به این واقعیت است که بلایای زیست محیطی ناشی از اعمال یا عدم فعالیت انسان است که با وقوع یک خطر طبیعی، به عنوان مثال طوفان، آتش سوزی، زلزله تلاقی می کند. این مقاله استدلال می‌کند که ادبیات فاجعه می‌تواند به ما در درک علل و پیامدهای همه‌گیری COVID-19 کمک کند، اما تنها در صورتی که همه‌گیری را به عنوان یک فاجعه و تأثیرات عمیق آن را به عنوان نتایج سرمایه‌داری نژادی در نظر بگیریم.

در بسیاری از زمینه ها از انعطاف پذیری به دلیل تمرکز بر تلاش برای پس گرفتن یا حفظ وضع موجود پس از ایجاد اختلال انتقاد شده است.

کمک متقابل اساس اساسی همه جوامع بشری است ، درکی که با وضوح قابل توجه در زمان بحران ها مثال می زند. ویروس کرونا ویروس های جغرافیایی دلسوز کمک متقابل را با شکست سرمایه داری و دولت به شدت تسکین داده است.

مردم هنگام بروز بلایا چگونه رفتار می کنند؟ حساب های محبوب رسانه ها
وحشت و بی رحمی را به تصویر می کشد ، اما در واقع افراد اغلب در هنگام بحران ها با یکدیگر همکاری و مراقبت می کنند. من شواهدی راجع به اینها خلاصه می کنم
"ترحم فاجعه" ، در مورد ریشه های آن بحث کنید ، و در نظر بگیرید که چگونه ممکن است در زمان های پیش پا افتاده پرورش یابد.

از 17 سپتامبر 2011، چند صد نفر در یک
پارک کوچکی در منهتن پایین و خود را اشغال وال استریت می نامند
درگیر یک سری اعتراضات خیابانی شد و یک قلاب کوچک ساخت
اردوگاهی که تخیلات سراسر جهان را به تصویر می کشد و الهام بخش است
صدها هزار نفر برای شرکت در راهپیمایی ها و تظاهرات، ساختن اردوگاه ها و "اشغال" های خود در مردم و گاهی اوقات
مالکیت خصوصی و شرکت در سایر اعمال سیاسی.

بسیاری از ساکنان نیواورلئان که در سال 2005 توسط طوفان های کاترینا و ریتا و شکست های بعدی و سیلاب ها آواره شدند ، هنوز آواره هستند. زندگی با استرس طولانی مدت مربوط به از دست دادن خانواده ، اجتماع ، شغل و امنیت اجتماعی و همچنین تلاش مداوم برای زندگی مناسب در شرایط ناآرام زندگی ، آنها آنچه را "سندرم فاجعه مزمن" می نامیم آشکار می کنند.

در این سند ما هشت دیدگاه ساده اما مهم "بهترین عمل" از علوم روانشناسی برای کمک به مردم برای کنار آمدن و کنار آمدن با پیامدهای عمیق تغییرات آب و هوایی ارائه داده ایم ، به طوری که آنها می توانند با این مشکل درگیر شوند ، ببینید رفتارهای خودشان کجا بازی می کند بخشی و در ایجاد تغییرات سریع جامعه برای بازگرداندن آب و هوای امن شرکت کنید

تحقیقاتی برای جمع‌آوری و ارزیابی تجربیات جوامع حاشیه‌نشین تحت تأثیر رویدادهای اقلیمی یا بلایای طبیعی انجام شده است. نتایج این مطالعه می‌تواند به اطلاع‌رسانی، به‌روزرسانی یا ایجاد سیاست‌های جدید و فراگیر DRR کمک کند که تجارب و نیازهای جوامع اقلیت را شناسایی کرده و نتایج را برای این افراد بهبود بخشد.

مدلهای کنترل سلسله مراتبی برای هزاران سال بر ساختارهای سازمانی مسلط بوده اند. به طور فزاینده ای ، قدرت سازمان های توزیع شده برای انجام کارهای پیچیده آشکار می شود. قدرت سیستم های تصمیم گیری متمرکز در قوام ، تداوم و در دسترس بودن منابع نهفته است. با این حال ، ساختار ذاتی که منجر به این نقاط قوت می شود ، توانایی پاسخگویی به اطلاعات بسیار پیچیده را نیز محدود می کند. در این مقاله به بررسی قدرت سازمان کمک متقابل Occupy Sandy می پردازیم.

این گزارش به جنبه اصلی پاسخ ملت به COVID-19 اشاره دارد:
تلاشهای بیش از حد محلی و خودجوش جوامع. این تلاش ها
منعکس کننده رابطه سنتی "کمک کننده و کمک شده" نیست ، که
در خدمات عمومی و بخش خیریه رسمی غالب است. آنها از
تعهدات عمیق تر از روابط متقابل: شهروندان آزاد برای محافظت از خود با هم ترکیب می شوند
جوامع و آسیب پذیرترین آنها در برابر تهدید همه.

پنج سال پیش ، بهار عربی فضاهای عمومی را در سرتاسر خاورمیانه و شمال آفریقا بازپس گرفت و حتی در سرکوبگرانه ترین شرایط امکان مقاومت خلاقانه و تخیل سیاسی را به نسل جدید نشان داد.

چند ساعت پس از سقوط طوفان کاترینا ، سازمان دهندگان عدالت اجتماعی به میلیون ها آمریکایی پیوستند تا به بحران انسانی ناشی از طوفان پاسخ دهند. با این وجود ، سازمان دهندگان علاوه بر بسیج برای تأمین نیازهای اساسی ، سعی در پاسخگویی جمعی و سیاسی به آنچه که به عنوان تخلف دولت قبل ، در حین و بعد از طوفان عنوان کردند ، داشتند.

آغاز بیماری همه گیر COVID-19 باعث وحشت در مورد از دست دادن شغل ، کمبود مواد غذایی و لوازم بهداشتی و انزوای اجتماعی ، بیش از تأثیرات ویروس بر سلامتی شد. مردم می خواستند در مقیاس جمعی کمک کنند و واکنش جامعه بسیار زیاد بود. همه گیری ، انرژی را به محله ها و جوامع وارد کرد و منجر به تشکیل سریع گروه های کمک متقابل در اشکال مختلف در سراسر کشور شد.

این دوره ایده ها و شواهد مربوط به انعطاف پذیری را بهم پیوند می دهد. چگونه خود و فرزندانمان را در دوره چالش برانگیز فاجعه آینده ناشناخته مقاوم نگه داریم؟

تغییرات اقلیمی به طور نامتناسبی بر جوامعی که قبلاً تحت ستم ساختاری به چالش کشیده شده اند ، تأثیر می گذارد. بسیاری از تلاشهای اصلی برنامه ریزی تاب آوری بر زیرساختهای فیزیکی تمرکز دارند. این تلاش ها ، در بسیاری از موارد ، منجر به جابجایی از طریق پدیده بخشندگی سبز شده است. یک چارچوب جایگزین از طراحی و برنامه ریزی انعطاف پذیر برای آب و هوا ، نقش وابستگی به مکان ، سرمایه اجتماعی و دانش محلی را در تاب آوری در برابر بلایا در نظر می گیرد ، که در اینجا به عنوان زیرساخت های رابطه ای نامیده می شود.

ما که به طور جمعی از امتیاز نسبی خانه های خود (غالباً ناخوشایند) می نویسیم ، فضایی را ترسیم می کنیم که در آن می توان به مرکزیت مسکن و خانه بحران Covid-19 اشاره کرد.

لحظه افشاگری کنونی همه‌گیری کووید-19 فرصتی برای یافتن امید در آوار از طریق ساختارشکنی چارچوب‌های بحران به‌عنوان «خطا» و با توجه به نقش فعلی و بالقوه گردشگری برای کمک به اجتماعی و زیست‌محیطی‌تر است. جامعه عادلانه این تعریف مجدد از همه گیری به عنوان یک فاجعه "غیر طبیعی" بحث های جدیدی را در تقاطع جغرافیاهای گردشگری و بوم شناسی های سیاسی امید در لحظات آشکار بحران ایجاد می کند.

با گسترش همه‌گیری COVID-19 در بهار 2020 در سراسر جهان، هزاران تلاش اجتماعی مردمی، مشارکتی و اغلب مرتبط با جنبش‌های اجتماعی برای کمک به تغذیه، سرپناه و مراقبت از یکدیگر از طریق بحران آغاز شد که بسیاری از آنها پروژه های خود را به عنوان "کمک متقابل" شناسایی کردند. این مقاله مروری بر کمک های متقابل ارائه می کند و مقدمه ای بر مسائل حقوقی پیش روی گروه های کمک های متقابل ارائه می دهد.

رفتار انسان ، به ویژه سیستم اقتصادی نئولیبرال که رشد نامحدود و استخراج ناپایدار منابع طبیعی را ارزیابی می کند ، به نوسانات آب و هوا کمک می کند و خطر فاجعه را تشدید می کند.

در پاسخ به همه‌گیری COVID-19، شبکه‌های سازمان‌دهندگان و فعالان اجتماعی برای حمایت از همسایگان خود به عنوان بخشی از گروه‌های کمک متقابل در سراسر ایالات متحده بسیج شدند. واکنش اضطراری جامعه یک پدیده رایج در طول بحران است، اما کمک های متقابل در این بیماری همه گیر، با تکیه بر سنت های سازماندهی سیاسی و اجتماعی، ویژگی مشخصی به خود گرفت. تحقیقات ما در مورد این فعالیت‌ها نشان می‌دهد که سازمان‌دهی کمک‌های متقابل در رابطه با فاجعه در حال رشد است، اما همچنان در حال تکامل و رقابت است.

موضوع اصلی این بازتاب ها این است که اگرچه فاجعه کاترینا شواهد فراوانی ارائه می دهد که چگونه بحران فرصت های ایده آلی را برای افزایش استثمار اقتصادی ایجاد می کند ، چیزی که از آن به بعد "سرمایه داری فاجعه" نامیده می شود و همچنین برای افزایش سرکوب ، وحشیگری و پاکسازی قومی ، که ممکن است "فاشیسم فاجعه" نامیده شود ، همچنین شرایط را برای شکوفایی فوق العاده کمک های متقابل ، همبستگی و همکاری جمعی ایجاد می کند ، چیزی که ما می توانیم آنارشیسم فاجعه را نام ببریم.

این مقاله مفهوم "مدینه فاضله" را به عنوان نقطه آغاز بررسی مجدد تأثیر فاجعه سه گانه ژاپن در 11 مارس 2011 (3/11) در نظر می گیرد. اغلب مشاهده شده است که بلایا ممکن است به آرزوهای آرمان شهری برای جهانی بهتر منجر شوند و این موارد ، در بعضی موارد ، ممکن است منجر به تغییرات اجتماعی و سیاسی طولانی مدت شود.

تماس های جامعه تغییر آب و هوا و نگرانی گسترده تر در مورد امنیت انسانی ، علاقه جغرافی دانان و دیگران را به سیاست فاجعه بیدار کرده است. میراث تحقیقات جغرافیایی در مورد علل و عواقب سیاسی فاجعه بررسی و ساخته می شود تا چارچوبی برای تحلیل فضای سیاسی پس از فاجعه تدوین شود.

چرا بلایای بزرگ چنین شرایط روحی خوبی ایجاد می کنند؟
چه اصول درمانی را می توان از مطالعه تنظیمات طبیعی انسان که در میان بازماندگان از فاجعه ایجاد می شود ، بدست آورد؟

این مقاله مطالعات متنوعی را درباره بهبود و بازسازی بلایا برجسته می کند ، برخی نشان می دهد که تغییرات سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی بعید است پس از بلایا. برخی نشان می دهند که تغییر مکرراً پس از بلایا رخ می دهد. و دیگران نشان می دهند که هر دو درست هستند ، بسته به اینکه شما کی هستید.

محققان نقش آشفتگی و بحران را در ایجاد امکان تغییر سیستم به سمت پایداری برجسته کرده اند. به عنوان مثال ، در برخی شرایط ، بلایا می توانند به عنوان کاتالیزور چنین تغییراتی عمل کنند.

نسبت وحشت تقریباً منحصراً متوجه عموم مردم است. در اینجا ، ما روابط بین نخبگان و وحشت را جستجو می کنیم. ما تحقیقات فعلی و نظریه پردازی در مورد وحشت ، از جمله مشکلات شناسایی زمان وقوع آن را بررسی می کنیم. ما سه رابطه را پیشنهاد می دهیم: نخبگان از وحشت وحشت دارند ، نخبگان باعث وحشت می شوند و نخبگان وحشت می کنند.

پاسخ های خود به خودی توسط گروه های داوطلبانه سازماندهی خودکار ، "نوظهور" از ویژگی های مشترک بلایای شهری است. فعالیت های آنها شامل جستجو و نجات ، حمل و توزیع وسایل امدادی و تأمین غذا و نوشیدنی برای قربانیان و کارگران اورژانس است.

ما سوالات مربوط به برنامه تحقیق COVID-19 را از انسان شناسی بلایا برای مطالعه تولید همه گیر تهیه می کنیم
به عنوان یکی از ویژگیهای وضعیت اجتماعی متعارف پذیرفته شده امور. ما یک مطالعه کاربردی در مورد همه گیری را تشویق می کنیم که آن را به عنوان محصول ارتباطات بین مردم ، با سیستم های اجتماعی ، غیرانسانی و جهان مادی ، با توجه به علل ریشه ای ، (استعمار) و سرمایه داری ، شبکه های چند گونه ، سیاست دانش ، هدایا و کمک های متقابل و کار بهبودی.

خشکسالی ، سیل و سایر فاجعه های طبیعی مربوط به تغییرات آب و هوایی متعلق به یک دسته از خطرات جهانی است که اثرات پایین دستی بر اقتصاد و بهره وری شهرک ها ، انسجام اجتماعی و نهادهای اداری دارد. این نشان دهنده چالش های رو به رشد استراتژی های سازگاری و مدیریت بلایا است.

فاجعه همراه با خطرات طبیعی می تواند منجر به تغییرات مهمی - مثبت یا منفی - در سیستم های اجتماعی - زیست محیطی شود. وقتی حوادث رخ می دهد ، توجه زیادی به تأثیرات مستقیم فاجعه و همچنین عملیات امدادرسانی و بازیابی می شود. اگرچه این تمرکز مهم است ، اما قابل توجه است که تحقیقات کمی در مورد ویژگی ها و پیشرفت تغییرات ناشی از بلایا انجام شده است.

تغییرات آب و هوایی بر سلامتی همه آمریکایی ها تأثیر می گذارد - در حال حاضر. هیچ استثنایی وجود ندارد. اگرچه سازگاری مورد نیاز خطرات را برای همه کاهش می دهد ، اما فقط کاهش سریع و قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانه ای باعث می شود تا یک اورژانس صحیحی سلامت عمومی متوقف شود. کودکان ، افراد مسن و کسانی که شرایط قبلی دارند یا از نظر اجتماعی آسیب پذیرترین افراد هستند بیشتر در معرض آسیب های تغییرات آب و هوایی خواهند بود.

همه گیری COVID-19 هنجارها ، الگوها و ساختارهای قدرت را در ایالات متحده روشن کرده است که گروه خاصی از افراد را نسبت به دیگران امتیاز می دهد. این مقاله COVID-19 را به عنوان یک کاتالیزور بی سابقه برای تحول اجتماعی توصیف می کند که بر نیاز به راه حل های چندسطحی و بین بخشی برای رسیدگی به تغییرات سیستمی برای بهبود عدالت سلامت برای همه تأکید می کند.

بحران بهداشتی فعلی ، ناشی از شیوع COVID-19 ، گروه های فعال و افراد را در درون جنبش های اجتماعی در سراسر جهان بسیج کرده است تا با اقدامات همبستگی و کمک متقابل پاسخ دهند. در یونان ، در حین توقف بین مارس و مه 2020 ، چندین طرح کمک متقابل در آتن برای حمایت از کسانی که به آن نیاز داشتند ، ظاهر شد.

چگونگی واکنش سریع، مؤثر و حساس به بحران‌های بزرگ در بخش کمک به‌طور طولانی مورد بحث است. تمرکز نهادی بر پروژه ها و نتایج منجر به ادبیات فراوانی در مورد اثربخشی مداخلات خارجی شده است، در حالی که اقدامات افراد و جوامع برای برآوردن نیازهای خود همچنان تحت تحقیق است. این مقاله به دنبال این است که با پیوستن به روندهای جهانی و مطالعات موردی خاص، شکاف را ببندد تا مقیاس، وسعت و ویژگی‌های پاسخ‌های شهروندان و جامعه به همه‌گیری کووید-19 در سال‌های 2020-21 را بررسی کند.

این مقاله یک بررسی بین رشته ای از نژاد و جنسیت را ارائه می دهد
تقاطع در زمینه "بهبود" فاجعه در نیواورلئان.
بر اساس مطالعه موردی یک سازمان امداد مردمی ، مشترک
Ground Collective ، یافته ها نشان می دهد که در صورت عدم وجود رویه های متقاطع ، جنسیت گرایی نژادپرستی و نژادپرستی جنسیت گرایی را بیشتر می کند.

محققان جنسیت و فاجعه خاطرنشان می کنند که در حین و پس از فاجعه می توان نقش ها و الگوهای سنتی جنسیتی را اغراق آمیز یا برانداز دانست. انحلال موقت زندگی عادی می تواند بازگشت به اشکال شدید باینری جنسیت یا برعکس ، تخطی از ترتیبات هنجاری و ایجاد فرصت های جدید برای عمل جنسیتی را تسهیل کند.

در حالی که همبستگی جامعه در مواقع اضطراری و بلایا رایج است، مطالعات قبلی نشان داده‌اند که چنین رفتارهای همبستگی در طول زمان کاهش می‌یابد، حتی زمانی که نیازها بالاست. در این مطالعه، به این می‌پردازیم که چگونه گروه‌های کمک متقابل می‌توانند در طول زمان در زمینه همه‌گیری COVID-19 پایدار باشند.

این پایان نامه تجربیات و عملکردهای داوطلبان امداد رسانی در حوادث را بررسی می کند. این پایان نامه مبتنی بر کارهای میدانی مردم نگاری است که طی یک دوره پنجاه و سه روزه در تابستان 2007 در بخش طوفان کاترینا در بخش نهم پایین نیواورلئان ، لوئیزیانا انجام شده است.

این نسخه خطی یک سخنرانی مهمان است که من در MIT 3874G: Disaster Capitalism ارائه کردم ، دوره ای که توسط دکتر وارن استیل از دانشکده مطالعات اطلاعات و رسانه در دانشگاه غربی انتاریو طراحی و ارائه شده است. موضوع سخنرانی روز "راهکارهای خروج" بود.

در مواجهه با هجوم بلایا ، دولت سو mis مدیریت
بحران های تهدید کننده زندگی ، و بی عدالتی های استعمار ، پورتوریکو
جوامع در بقای خود شرط بندی کرده اند. تلاش های کمک متقابل آنها گواهی می دهد
هم به قدرت سازماندهی مردمی و هم به میزان بی توجهی دولت.

بنا بر تعریف ، زندانها ، زندانها و بازداشتگاهها برای منزوی کردن و جدا کردن افراد از اجتماعات آنها ساخته شده است. به چالش کشیدن و بکار بردن باروریتال نه تنها به تجزیه بلکه به تجدیدنظر بنیادی ، یک ساختمان - از جوامع شکوفا ، آزاد و مراقب نیاز دارد. پاسخها و منابع جمعاً توسعه یافته برای مردم و اکوسیستم ها ، به رهبری کسانی که تجربه ستم در زندگی را دارند ، پایه و اساس جهانی بدون زندان هستند.

سالهاست که من ناراحت هستم که چگونه کمک متقابل به ندرت در کلاسها درباره تغییرات اجتماعی و جنبشهای اجتماعی آموزش داده می شود. این یک قسمت حیاتی از جنبش سازی و تحول است و اغلب برای دانش آموزان در مورد آن بسیج می شود. من امیدوارم با تغییر بیشتر مفهوم کمک متقابل ، این امر تغییر کند. من یک راهنمای تدریس برای تهیه کتاب جدیدم در مورد کمک متقابل منتشر کردم که در ماه اکتبر توسط Verso Books منتشر شد ، و می خواهم اکنون در صورت تمایل کسی کتاب را برای برنامه های درسی پاییز به اشتراک بگذارم.

من این پاییز در دانشگاه شیکاگو کلاسی را تحت عنوان Queer و Trans Mutual Aid برای بقا و بسیج تدریس می کنم. در اینجا برنامه درسی است. من س discussionالات بحث و تمرینات کلاس را برای هر هفته در اینجا قرار خواهم داد ، بنابراین اگر به تنهایی یا در یک گروه خواندن می خوانید می توانید از آنها استفاده کنید.

بین مارس و ژوئن 2020، ساکنان شمال لندن با این مشکل مواجه شدند
همه گیری کووید-19 با ایجاد گروه های کمک متقابل محله
در واتس اپ و فیسبوک این گروه نه تنها خطاب
نیازهای اولیه بقا مانند آوردن مواد غذایی و دارو به
افراد آلوده، سالمندان و سایر جمعیت های آسیب پذیر در
قرنطینه؛ آنها همچنین فرصت هایی را برای تعاملات اجتماعی ارائه کردند
بین غریبه هایی که در زمان قرنطینه در یک محله زندگی می کنند. موفقیت آنها به بسیج سریع، سازگاری و دانش محلی آنها مرتبط بود.

بلایا بیشتر و مخرب تر می شوند در حالی که عواقب آن برای افراد زندانی به طور فزاینده ای قابل مشاهده است. همزمان، دانشمندان، افراد و جوامع با خشونت پلیس و نژادپرستی سیستماتیک ضد سیاهپوستان در سیستم حقوقی کیفری با درگیر شدن با مفهوم لغو، دست و پنجه نرم می کنند. در این مقاله نشان می‌دهیم که این موضوعات قطع نشده‌اند و استدلال می‌کنیم که لغو مجتمع صنعتی زندان (PIC) اثرات بلایا را برای افراد زندانی و جوامع آنها کاهش می‌دهد.

تمرکز بحث درباره مسائل اخلاقی مرتبط با بیماری همه گیر COVID-19 بر رنج بزرگی است که باعث آن شده است. با این حال ، ممکن است نتایج مثبت غیرمنتظره ای نیز وجود داشته باشد که از فاجعه جهانی نیز ظهور می کنند.

مقاله من به استفاده از فن آوری های ارتباطی توسط اشغال سندی ، یک شبکه امدادی که در ابتدا توسط فعالان "اشغال وال استریت" برای مقابله با ویرانی طوفان سندی ساخته شده است ، می پردازد.

کلیسای سنت آگوستین که به عنوان قدیمی ترین کلیسای آفریقایی-آمریکایی در این کشور شناخته می شود ، قرار بود تنها شش ماه پس از طوفان کاترینا تعطیل شود. از زمان افتتاح آن ، سنت آگوستین همیشه یک رابطه حیاتی فرهنگی در جامعه آفریقایی-کریول این شهر بوده است و بستن کلیسای مذهبی در زمانی که بیشترین نیاز به آن بود ، ضربه ای ویرانگر بود.

یک حس فراگیر عدم اطمینان امروز در زندگی فردی و جمعی نفوذ می کند.
تغییرات اقتصادی ، فرهنگی ، زیرساختی و زیست محیطی سیاسی ، نئولیبرال
توسعه باعث ایجاد ناامنی در مقیاس های کششی از مولکولی تا دیگر است
جهانی

یکی از بارزترین مشکلات افراد درگیر در کارهای امدادرسانی به فاجعه ، هماهنگی با تیم های دیگر در حوزه ، ستاد ، سازمان مادر در کشور زادگاه و مقابله با شرایط پیش بینی نشده است. به نظر می رسد معضل اصلی این است: امدادگران فاجعه یا دانش لازم برای دانستن اینکه چه کاری باید انجام دهند یا صلاحیت انجام آن را دارند.

این تحلیل گفتمان انتقادی صلیب سرخ آمریکا (ARC) گفتمان ذینفعان مستقر در ARC را به دنبال مشارکت آنها در تلاش های امدادرسانی به فاجعه طوفان 2005 بازجویی می کند. نویسنده از تحلیل گفتمان انتقادی به عنوان یک چارچوب نظری راهنما و روش تجزیه و تحلیل استفاده می کند تا در مورد چگونگی زبان و شیوه های ARC ، در سطوح مختلف ، سفیدی عادی و حفظ امتیاز سفید را تأمل کند.

ریشه در یک چارچوب اقدام پژوهشی مشارکتی دارد ، این عمیق است
اکتشاف دو سازمان کمک متقابل برای کمک به حوادث: زمین مشترک و اشغال سندی ، و آنچه رویکرد آنها را متمایز و موثر می کند.

سال 2015 دهمین سالگرد طوفان کاترینا بود که در 29 آگوست 2005 درست در خارج از نیواورلئان به زمین آمد. روایت های انتقادی به نابرابری آشکار نژادی و اقتصادی اشاره دارد که فاجعه را زمینه سازی کرد. با این حال ، بیشتر گفتمانهای کاترینا به دلیل غفلت از تحلیل فمینیستی مقطعی محدود شده است. در این مقاله من مدلی را برای ایجاد حس مقطعی توفان کاترینا با درسهایی برای مطالعه سایر بلایا معرفی کردم.

مراقبت مجدداً به متخصص حساسیت وارد شده است. بلافاصله پس از 2016
انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ، اقدامات مربوط به # مراقبت از خود در سراسر سیستم عامل رسانه ای منفجر شد. اما برای همه تمرکز مردم در مراسم مراقبت از خود ، جمعی جدید
همچنین جنبش هایی ظهور کرده اند که در آن ضروریات اخلاقی برای عمل - به
مراقبت - یک نیروی محرک اصلی است.

هنگامی که ما ، سردبیران این شماره ویژه ، در مورد موضوع سیاست ، فلسفه بنیادی و تغییرات آب و هوایی تصمیم گرفتیم ، تصور نمی کردیم که این پروژه را در یک زمان همه گیر تکمیل کنیم ، بحرانی که به نظر می رسد "سریع به جلو" در مقایسه با "خشونت آهسته" بحران آب و هوا.

هدف این مقاله توسعه مفهومی از انعطاف پذیری رادیکال است. ما این کار را با استفاده از نظریه برنامه ریزی آگونیستی و آنارشیستی انجام می دهیم. انعطاف پذیری ریشه ای زمانی وجود دارد که افراد توانایی خود را برای مدیریت امور خود بسیج کنند. این توانایی غالباً در پی درگیری آگونیستیک با یک قدرت حاکم پدیدار می شود.

آیا مراقبان حرفه ای می توانند به نیازهای افراد و خانواده هایی که با تجارب تهدید کننده زندگی یا "بحران" روبرو هستند ، مانند اثرات ضایعات شیمیایی در کانال عشق ، انفجار هسته ای در جزیره سه مایل ، گروگان گیری در ایران ، آتشفشانی پاسخ دهند تخریب کوه سنت هلن یا سقوط هواپیمای DC-lO در شیکاگو؟

جنازه امت تیل در سپتامبر 1955 به شیکاگو به خانه رسید. نژادپرستان سفیدپوست در می سی سی پی پسر جوان 14 ساله آفریقایی-آمریکایی را به جرم سوت زدن به یک زن سفید پوست شکنجه ، مثله کرده و کشتند. مامی تیل ، مادر پسر ، مصمم است که چهره وحشتناک حلقه شده و بدن پیچ خورده کودک را به عنوان ابراز نفرت نژادی و کشتار نمایان سازد ، چهار روز طولانی باز مانده است

حمله به مرکز تجارت جهانی اگرچه فاجعه ای بی سابقه است اما با این وجود بسیاری از ویژگی هایی را که در سایر فاجعه ها در ایالات متحده دیده می شود ایجاد کرد. از جمله این ویژگی ها می توان به همگرایی داوطلبان و کمک های مالی اشاره کرد که در ادبیات مستند است.

باغ های اجتماعی از نظر تاریخی نقش مهمی در مقاومت اجتماعی-اکولوژیکی شهر نیویورک (NYC) داشته اند. این باغ های مشترک دسترسی عمومی نه تنها از گیاهان و جانوران برای تقویت امنیت غذایی و خدمات اکوسیستم پشتیبانی می کنند ، بلکه جوامع عملی را پرورش می دهند که جنبه های ترمیمی و جمعی این عمل بوم شناسی شهروندی را پرورش می دهند. آ

انعطاف پذیری به سرعت به یک عبارت محبوب تبدیل شده است که توسط دولت ، سازمان های بین المللی مالی ، سازمان های غیردولتی ، گروه های اجتماعی و فعالان در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. علی رغم استفاده گسترده از آن ، هنوز درمورد انعطاف پذیری و هدفی که وجود دارد سردرگمی وجود دارد.

در شهرهای آمریکای شمالی ، تلاش زیادی برای افزایش انعطاف پذیری اقلیم با ارزش سهام لازم است. تا به امروز ، بیشتر کارهای تاب آوری جامعه بر شناسایی و مدیریت آسیب پذیری و ریسک از طریق رویکردهای بالا به پایین است که اغلب شامل معنادار استراتژی های عدالت محور با در نظر گرفتن آسیب پذیرترین جمعیت نیستند.

در نوزدهم سپتامبر 19 ، ساعت 1985:7 صبح زمین لرزه ای به بزرگی 14 ریشتر و تقریباً دو دقیقه کامل به ساحل مکزیک ادامه یافت

نویسندگان با استفاده از تجربیات حرفه ای ما در زمینه تسکین در برابر بلایای طبیعی ، و همچنین تئوری موجود ، چارچوبی برابری محور را ارائه می دهند - امداد ، مشاوره و حمایت از بلایای حقوقی اجتماعی.

در ماه‌های اولیه همه‌گیری COVID-19، مفهوم کمک متقابل به سرعت به عنوان یک الگوی ایده‌آل برای همبستگی مورد استفاده قرار گرفت. این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا کمک‌های متقابل ممکن است در این لحظه با بررسی زیربنای عاطفی خطر، آسیب‌پذیری و ضرورت مراقبت چنین محبوبیتی پیدا کرده باشد. با این حال، به جای اینکه چرخش به کمک متقابل را به عنوان بهترین مسیر به سوی عدالت جشن بگیریم، این مقاله پیشنهاد می‌کند که به طور استراتژیک در مورد مدل‌هایی که برای بقا استفاده می‌کنیم، با در نظر گرفتن کمک‌های متقابل به‌عنوان یک استراتژی در میان بسیاری از استراتژی‌ها برای ایجاد پاسخ‌هایمان به آسیب‌های پیشین فکر کنیم. ، و از طریق همه گیری تشدید می شوند

ما به عنوان دانشمند دموکراسی در مورد جنبش اجتماعی و محقق فعال در زمینه روابط همسایگی ، در مورد توانایی سیاسی و تحول آفرین همبستگی در عمل در این بحران کنجکاو هستیم. از این رو ، ما ابتکارات مختلف کمک متقابل را در طی همه گیری در شهر خود تجزیه و تحلیل می کنیم

داوطلبان طولانی مدت در کلینیک مشترک زمین سلامت (CGHC) در نیواورلئان قاطعانه، با شور و شوق و به طور گسترده در مورد "جدید" خود صحبت می کنند.
مدل مراقبت های بهداشتی. برای پروژه آنها نه تنها ارائه هر نوع "مراقبت های پزشکی" به محله نیواورلئان الجزیره که قبلاً تحت پوشش بود، نیست، بلکه ارائه نوع خاصی از مراقبت است - "آنچه ما برای خود می خواهیم". این هدف، مانند کلینیک های پلنگ سیاه، آشکارا سیاسی است و روش ها و گفتمان زیست پزشکی سنتی را به چالش می کشد.

در این مقاله، نحوه اجرای کمک‌های متقابل در طول همه‌گیری COVID-19 توسط گروه‌های خیریه، مشارکت‌کنندگان و رادیکال برای رسیدگی به اشکال خاص و جدید آسیب‌پذیری‌ها و فرصت‌ها و چالش‌هایی که این امر برای آینده ارائه می‌دهد، ترسیم می‌کنیم. به طور خاص، تنش‌های بالقوه بین اجرای شیوه‌های کمک متقابل و فعالیت سیاسی (یا نه) بازیگران کمک متقابل را برجسته می‌کنیم.

این مقاله بر کمک به کمک متقابل کمک به فاجعه (MADR) متمرکز است ، یک سازمان مردمی که امداد رسانی در برابر بلایای طبیعی را ریشه در اصول کمک متقابل و اقدام مستقیم خودمختار دارد. این تحقیق از طریق مشاهده مشارکت کنندگان از یک سری کارگاه ها و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با فعالان و برگزارکنندگان ، به بررسی چرایی انگیزه افراد برای اقدام در این شبکه مردمی می پردازد ، نه اینکه در تلاش برای پاسخگویی به بلایای طبیعی شرکت کنند.

در لحظه سیاسی فعلی در ایالات متحده ، تعریف شده توسط آب و هوا
بحران ، افزایش اجرای مرزها ، حمله به منافع عمومی ، کنترل گسترده حیوانات ، افزایش هزینه های مسکن و رشد جناح راست سفید
پوپولیسم ، فعالین جنبش اجتماعی چپ و سازمانها با دو روبرو هستند
چالش های خاصی که اگرچه جدید نیستند اما فوری هستند.

آزمایشگاه Superstorm Research (SRL) یک تحقیق مشترک و نوشتن یک کمک متقابل است که برای درک تغییرات نحوه تفکر بازیگران سیاست شهر نیویورک ، رهبران سازمان های غیردولتی ، فعالان ، داوطلبان و ساکنان در مورد مسائل اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی پس از طوفان سندی است.

تقریباً چهار سال پس از طوفان هاروی که در سال 2017 هیوستون را درنوردید، هزاران هوستونی آواره یا هنوز در خانه های آسیب دیده زندگی می کنند که سلامت آنها را به خطر می اندازد. این مقاله کاری از تحقیق اقدام مشارکتی برای شناسایی و تجزیه و تحلیل موانع بهبود از دیدگاه ساکنانی که در محله‌های کم درآمد سیاه و قهوه‌ای در شمال شرقی (NE) هیوستون زندگی می‌کنند، استفاده می‌کند.

جوامع کمک های متقابل معمولاً به طور داوطلبانه در مناطق آسیب دیده ساخته می شوند. بعد از زلزله 2011 و سونامی توهوکو ، جوامع مشابهی شکل گرفتند. در این مورد ، فراخوان های همکاری بین همه مردم ژاپن مانند گانبارو نیپون ("ادامه ، ژاپن" یا "در آنجا ، ژاپن آویزان شوید") در پوسترها و برچسب های شهرهای سراسر کشور ظاهر شد.

اگرچه همیشه به این ترتیب شناخته نمی شوند ، اما فاجعه ها سیستم های پیچیده ای هستند که بر پایه تولید آسیب پذیری اجتماعی ساخته شده اند. این پایان نامه در نظر دارد که چگونه پاسخ به فاجعه ها معمولاً با درک بیش از حد ساده از آنچه که هستند ساخته می شوند ، و استدلال می کند که درک متفاوت و چند وجهی بیشتر از فاجعه ها می تواند ما را به راه حل های م guideثرتر راهنمایی کند.

آیا تلاش های امدادی از پایین به بالا می تواند پس از بلایا بهبود یابد؟ خرد متعارف و سیاست عمومی معاصر حاکی از آن است که بحران های بزرگ برای تهیه کالاهای امداد رسانی در برابر حوادث به اقتدار متمرکز نیاز دارند. این مقاله با استفاده از مجموعه ای جدید از داده های جامع اهدا و هزینه جمع آوری شده از سوابق بایگانی ، یک تلاش امدادی از پایین به بالا را به دنبال یکی از ویران کننده ترین بلایای طبیعی قرن نوزدهم بررسی می کند: آتش سوزی شیکاگو در سال 1871.

"همه ما تأثیرات مخرب بلایای طبیعی و غیر طبیعی را در آمریکا تجربه کرده ایم." بنابراین یک سخنران در تجمع پس از طوفان سندی در پارک زوکوتی در 31 ژوئیه 2013 شروع کرد و دو فاجعه قبلی را که مخاطبان به خوبی می شناختند به خاطر آورد: حمله مرکز تجارت جهانی در 11 سپتامبر 2001 و طغیان طوفان کاترینا در نیواورلئان در اوت 29 ، 2005

بسیاری از گروه ها و آژانس ها به اطلاعات دقیق در مورد نحوه رفتار افراد در هنگام بلایا احتیاج اساسی دارند. این مقاله اطلاعاتی را ارائه می دهد که به نظر می رسد از اهمیت ویژه ای برای آمادگی ، کنترل و بهبود وضعیت بلایا برخوردار است

این مقاله تجزیه و تحلیل Occupy Sandy را ارائه می دهد-یک سازمان فعال در نیویورک که در پاسخ به ابر طوفان سندی در اکتبر 2012 تشکیل شد-به منظور نشان دادن آنچه که ممکن است
از تحرکات اضطراری (غیر) آن درس بگیرید. به طور خاص ، این نشان می دهد که اشکال بیشمار جنبش و استقرار اشغال سندی ، می تواند به ما در یافتن راهی به سوی زیرساخت های شورشی فراتر از لیبرالیسم نژادی ، که بر اساس تصور مجدد ریشه ای شهر و خود شهروندان پیش بینی شده و مولد است ، کمک کند.

پنجشنبه ، 8 نوامبر 2012 است ، در کلیسای سنت جاکوبی در سانست پارک ، بروکلین. یک روز خشک و روشن است. فقط یک هفته قبل ، طوفان سندی در ساحل شرقی فرود آمد و همه چیز را در پی خود ویران کرد. در شهر نیویورک ، هزاران خانه تخریب یا آب گرفتگی شده است.

پس از طوفان کاترینا در سال 2005 ، بخش نهم پایین نیواورلئان نمادی برای شکست تلاش های بهبودی و تداوم نابرابری و فقر در جامعه آمریکا شد. با این حال ، تا زمانی که این جامعه به حاشیه رانده شده است ، اقدام به ایجاد سازمانهای حمایتی و ضد روایت هایی کرده است که با تبعیض مبارزه می کنند و عملکردهای فرهنگی آن را با معنی معنا می بخشند.

نویسندگان مشترک در مورد "چرخش های هزاره" چپ - "آنارشیست ، دموکراتیک ، جهانی" - قبل / حین / بعد از سیاتل '99 ، و تغییر به سوسیالیسم از نو تصور شده در دهه های اخیر بحث می کنند.

فعالان قرن بیست و یکم - با الهام از جنبش های اجتماعی اخیر و انتقادات نسبت به "مجموعه صنعتی غیرانتفاعی" - به طور فزاینده ای سعی در جلوگیری از پیگیری فعالیت خود از طریق شرکت های غیر انتفاعی سلسله مراتبی و حرفه ای دارند که هنجار سازمان های عدالت اجتماعی است از دهه 1970

چند ساعت پس از فرود سندی ، اعضای جنبش اشغال وال استریت - یک جنبش اجتماعی برنامه ریزی شده متشکل از فعالان اجتماعی که به نابرابری درآمد در ایالات متحده معترض بودند - از شبکه های اجتماعی استفاده کردند تا شبکه داوطلبانه و کمک به شبکه گسترده اشغال را تحت فشار قرار دهند. یک شبه ارتش ارتشی داوطلب از افراد جوان ، تحصیل کرده ، با فن و باتجربه با وقت و تمایل به کمک به دیگران ظهور کرد.

به دنبال توفان کاترینا ، ناظران نگران بودند که نیواورلئان ممکن است به مسیری از انفعال شهروندان ، درگیری بین جامعه و فساد ادامه دهد که بخشی از شهرت دیرینه آن بود. در عوض ، مشاهده کنندگان از طغیان مشارکت شهروندان ، ظهور سازمانهای جدید جامعه و یا نیرومند ، و خواستار پاسخگویی دولت متأثر شده اند.

از آنجا که بلایا به طور فزاینده ای بر تعداد بیشتری از جمعیت با قدرت و فرکانس رو به رشد تأثیر می گذارند ، درک اهمیت نحوه واسطه و مدیریت بهبودی از این حوادث توسط جامعه از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.

وقتی مردم از من ، به عنوان گزارشگر آب و هوا ، از من می پرسند که چه اتفاقی می افتد ، پاسخ من بی صبرانه و بی پروا بوده است: "همه گیرهای بیشتر". بیماری های همه گیر بیشتری وجود خواهد داشت که ناشی از جنگل زدایی ، تخریب زیستگاه و ناقلین بیماری است که به دلیل گرم شدن آب و هوا افزایش می یابد و همه اینها به دلیل ماهیت جهانی اقتصاد ما گسترش می یابد. ما همچنین می دانیم که در سایر بلایای آب و هوایی افزایش می یابد: آتش سوزی ، خشکسالی ، طوفان ، سیل. آینده مملو از فاجعه ای بی امان است.

این یک مطالعه در مورد بلایا ، آسیب پذیری و قدرت است. با توجه به عدالت اجتماعی ، سازماندهی یک مسئله تحقیقاتی خاص کار را راهنمایی می کند ، به ویژه که پروژه های آزادیبخش اغلب توسط بازیگران ممتازی که متعلق به جوامع حاشیه ای نیستند و مایل به تقویت آنها هستند ، هدایت و هدایت می شوند ، اما کار براساس اعتقاد به توانمندسازی است خود سازماندهی از درون.

دانشمندان فمینیست مدتها استدلال می کردند که "بحران مراقبت" از ویژگیهای جوامع سرمایه داری است - سرمایه داری تمایل دارد که روند و شرایط تولید مثل اجتماعی را که به آن بستگی دارد ، به خطر بیندازد و از بین ببرد.

در پی شیوع بیماری همه گیر COVID-19 ، انسان دوستی به سرعت به درخواست کمک دولتها و سازمان های بین المللی واکنش نشان داد. و با وجود این ، علی رغم پاسخ قریب به اتفاق ، توجه روزافزون به روشهای پیچیده ای که بشر دوستان و میلیاردرها از طریق اقدامات و نفوذ خود در حوزه های مختلف قدرت ، بر حضور خود تأکید می کنند ، جلب شده است.