Rosnące głębsze korzenie we wzajemnej pomocy: lista przemyśleń, inspiracji i zasobów

„We Keep each Other Safe” Moniki Trinidad

Pogrążając się w stracie wokół nas, jednocześnie znajdujemy hart ducha w świecie, który nagle rozkwita z tysiącami tysięcy projektów, pomysłów i powiązań opartych na wzajemnej pomocy. Widzieliśmy tak wiele inspirujących list zasobów, które dzielą logistykę tego, jak reagować na COVID19 we wzajemnej pomocy; jak nawiązać kontakt z sąsiadami, rozpocząć programy dystrybucji żywności i organizować strajki czynszowe.

Chcemy zachęcić ludzi, którzy dopiero zaczynają organizować się na zasadzie wzajemnej pomocy, aby nie ograniczali rozumienia tej koncepcji jako jedynie wzrostu, zbierania i dzielenia się owocami z naszymi sąsiadami. Choć samo w sobie jest to niesamowite i piękne, aby nasza wzajemna pomoc miała znaczący potencjał w zakresie zwiększania siły społeczności i była w stanie wytrzymać to, co nieuchronnie stanowi wyzwanie, nasze wysiłki wymagają silnych korzeni. Musimy się ze sobą przeplatać i być głęboko związani ze starym wzrostem, który nastąpił przed kryzysem, oraz wizjami świata, do którego zmierzamy. Musimy rozwijać te korzenie ze świadomą intencją i troską.

W tym poście dzielimy się refleksjami, inspiracjami i zasobami, aby kontekstualizować nasze obecne wysiłki po kryzysie COVID19, jednocześnie podsycając głębsze zrozumienie tego, co oznacza głębokie zakorzenienie tej pracy na żyznej glebie wzajemnej pomocy.

Jeśli chcesz dodać coś do tej listy zasobów, napisz do nas na adres e-mail [email chroniony].

REFLEKSJE

Kilka refleksji na temat znaczenia wzajemnej pomocy w kontekście naszej wyzwoleńczej pracy:

Wzajemna pomoc to naturalny sposób, w jaki reagujemy na kryzys i część naszego naturalnego stanu jako ludzi, ale długa historia kolonizacji i kapitalizacji celowo nas zburzyła i osłabiła naszą zdolność do wzajemnej opieki. Mamy dużo pracy do dekolonizacji i wyeliminowania rasizmu, klasycyzmu, patriarchatu, homofobii i transfobii które oddzieliły nas od naszego naturalnego pragnienia wzajemnej troski.

Wzajemna pomoc musi być aktem oporu. Nasza zdolność do wzajemnego dbania o siebie stanowi zagrożenie dla zależności systemów dominujących od potrzeby istnienia. To jedna rzecz, aby pomóc bliźniemu w krótkim okresie. Kolejnym jest tworzenie i obrona świata opartego na tej zasadzie. Jak pokazuje wiele przykładów historycznych, potężne projekty wzajemnej pomocy mogą ostatecznie zostać sabotowane lub dokooptowane przez tych, którzy chcą zachować kontrolę; obejmuje państwo, kapitalistów i przemysłowy kompleks non-profit. W czasie kryzysu COVID19 obserwujemy również polityków i główny nurt, którzy podejmują pojęcie „wzajemnej pomocy”, nie wspominając o tym, jak przyczyniają się one do systemu, który wymaga od nas obrony jego praktyki. Na razie nasza praca w zakresie wzajemnej pomocy może służyć u władzy, ponieważ sami nie są w stanie samodzielnie kontrolować. Ale w tym czasie nie możemy po prostu budować społeczności, ale budować społeczność zorientowaną na świadomy sprzeciw wobec systemów władzy, które nadejdą po nas, gdy odzyskają równowagę.

Wzajemna pomoc nie jest nową modą i wszyscy możemy się wiele nauczyć od społeczności uciskanych przez długi czas którzy często mają znacznie więcej doświadczenia w praktyce z pojęciem niż osadnicy; tak przetrwały te społeczności przez setki lat kolonizacji. Niezwykle błędne jest wypróbowanie nowego, gorącego projektu wzajemnej pomocy w uciskanej społeczności bez słuchania i szukania wiedzy na podstawie jej doświadczeń i mądrości.

Wzajemna pomoc różni się od pomocy charytatywnej tym, że dąży do dekonstrukcji relacji hierarchicznych mamy taki zwyczaj działania. Jest to wielowymiarowy i wielokierunkowy proces, który przyczynia się do wyzwolenia wszystkich zaangażowanych. Musimy tworzyć społeczności, które mogą się organizować, współpracować przy projektach i budować alternatywy w poziomie. Wzajemna pomoc otwiera ludziom drogę do znaczącego, autentycznego uczestnictwa, nawet jeśli otrzymują oni pomoc. Ta dekonstrukcja hierarchii stanowi wyzwanie. To wymaga od nas wrażliwości i ciekawości, w jaki sposób podchodzimy do naszej pracy. Wymaga budowania zaufania.

Nie wystarczy powiedzieć, że grupa jest zorganizowaną horyzontalnie grupą opartą na wzajemnej pomocy. Musimy poświęcić czas i energię na opracowanie naszych zasad, poznawać i krytykować ich znaczenie w praktyce, dzielić się nimi z przybyszami i budować wspólną wizję świata, który tworzymy. Wzajemna pomoc, horyzontalność i solidarność to abstrakcyjne pojęcia, które mogą być trudne do zrealizowania; często nie mamy pod ręką wielu przykładów, które mogą wyglądać inaczej dla każdej społeczności. Ta zasada i budowanie wizji mogą być trudne do ustalenia priorytetów w sytuacjach kryzysowych, ponieważ wydaje się, że handlujesz energią, która w przeciwnym razie mogłaby zostać wydana na zaspokojenie niezaspokojonych potrzeb ludzi. Jest to jednak niezbędna praca, aby dopasować to, co głosimy, do tego, co faktycznie budujemy.

Musimy planować kontynuować naszą wzajemną pomoc na dłuższą metę. Nasze społeczności będą w potrzebie bardzo długo po tym, jak minie ta pandemia, a niektóre z najważniejszych prac, które musimy wykonać, wciąż są przed nami. Znacząca, zakorzeniona społeczność może potrzebować czasu i cierpliwości, aby rozwinąć niezbędne zaufanie i odpowiedzialność. Musimy stworzyć kultury zrównoważonego rozwoju oraz dbania o siebie i zbiorową opiekę, a także, gdy to możliwe, zmieniać role i obowiązki, abyśmy mogli nawzajem się nawzajem nawiązywać i łączyć.

INSPIRACJA

Kilka inspirujących pomysłów, które słyszymy grupy wdrażające w swoich nowych projektach i społecznościach:

Tworzenie punktów jedności / zasad przewodnich dla grupy i organizowanie wirtualnych spotkań wprowadzających dla nowych wolontariuszy w celu omówienia ich i tego, jak mają wyglądać w praktyce. Konfigurowanie regularnych wirtualnych spotkań i seminariów internetowych dla bloków sąsiedzkich w celu poznania koncepcji wzajemnej pomocy, horyzontalności i solidarności. Organizowanie grup czytelniczych, przyjmowanie osób doświadczonych w podejmowaniu decyzji na zasadzie konsensusu, rozwiązywanie problemów związanych z hierarchicznymi strukturami i nawykami, burza mózgów na temat świata, który społeczność chce stworzyć, i zagrożeń dla tego nowego świata.

Budowanie kultury przez przykład, rozpoczynając spotkania od: odprawy pojemności, czasowej dyskusji na temat tego, jak ludzie doświadczają jakiejkolwiek dynamiki mocy, monituje o burzę mózgów, co oznacza dla ludzi wypalenie i jak sobie radzą, zachęca do zbadania, jakie połączenia są podekscytowani, rzeczy, które uświadomili sobie w tym tygodniu, co ich podnosi na duchu.

W miarę możliwości przekazywanie funduszy na zakup infrastruktury społecznościowej.

Budowanie wspólnoty i wizji naszego nowego świata poprzez dzielenie się sztuką i propagandą w przestrzeni publicznej: Sztandar spada w dzielnicach, wieszane są prześcieradła oznaczające uderzające czynsze, wywrotowe znaki zawieszane w oknach ludzi i na słupach telefonicznych, malowane malowidła ścienne, demonstracje hałasu samochodowego są koordynowane.

Jako alternatywa dla podjęcia pracy polegającej na znalezieniu sposobu, w jaki nowi wolontariusze mogą podłączyć się, gdy pytają „Jak mogę pomóc?”, Zachęcając do rozwoju ich autonomii, pytając ich: „Jak chcesz pomóc? Jakie masz umiejętności i zainteresowania? ” (Ten zin na umiejętności identyfikacji jest też przydatny.)