Książki

Po południu 11 marca 2011 roku północno-wschodnie wybrzeże Japonii nawiedziła ogromna, przytłaczająca i niezrozumiała katastrofa. Życie mieszkańców regionu już nigdy nie będzie takie samo. Ta książka jest o przebudzeniu, które następuje po katastrofie. O minutach, godzinach, miesiącach i latach, które nadejdą później. Chodzi o to, co się dzieje, gdy uderza nas w głowę i otwieramy oczy, wystraszeni z transu, w którym żyjemy. Chodzi o możliwości zawsze obecne, często niewidoczne, aby stworzyć życie, jakiego pragniemy teraz.

Miłość nie jest darem. Dawanie prezentów oznacza wzajemność, trwały związek. Kiedy odpłata jest niemożliwa, akt dawania pozostaje poza więzami wzajemnymi, a miłość staje się kolejnym przejawem struktury klasowej, bezpłodnym, jednostronnym aktem podtrzymującym status quo.

Ta książka zawiera przykłady z całego świata, przeglądając historię i antropologię, pokazując, że ludzie na różne sposoby iw różnym czasie okazywali wzajemną pomoc, samoorganizację, autonomię, horyzontalne podejmowanie decyzji i tak dalej – zasady, które anarchia opiera się na – bez względu na to, czy nazywali siebie anarchistami, czy nie. Zbyt dobrze udokumentowana, by być ściśle mitologiczna, i zbyt ekspansywna, by być ściśle antropologiczną, jest to inspirująca odpowiedź dla ludzi, którzy twierdzą, że anarchiści są utopijni: punkt po punkcie wprowadzenie do tego, jak anarchia może i faktycznie działała.

W 1793 roku Filadelfia została poważnie dotknięta epidemią żółtej febry - ponad 100 osób umierało dziennie. Głównie biali, ponieważ Afroamerykanie wydawali się w większości nie dotknięci gorączką. Z tego powodu burmistrz Matthew Clarkson poprosił Absaloma Jonesa i Richarda Allena o zorganizowanie społeczności afroamerykańskiej, która pomogłaby w opiece nad dotkniętymi; i grzebanie zmarłych. Jednak po ustąpieniu epidemii niektórzy oskarżyli społeczność afroamerykańską o zawyżanie cen i okradanie ludzi, dla których opiekowali się, i okradanie zmarłych. Richard Allen i jego partner Absalom Jones napisali „A Narrative of the Proceedings of the Black People, While the Late Straszna Katastrofa w Filadelfii, w roku 1793: I obalenie niektórych cenzur, rzuconych na nich w niektórych późnych publikacjach”, aby zająć się zarzutami nakładanymi na ich społeczność.

Zdumiewająca autorka Rebecca Solnit najbardziej zaskakująca rzecz w katastrofach polega nie tylko na tym, że tylu ludzi bierze udział w tej okazji, ale także z radością. Ta radość ujawnia zwykle niespełnione pragnienie wspólnoty, celowości i znaczącej pracy, którą często zapewnia katastrofa.

Seria nie / naturalnych / katastrof bada wiele form wzajemnej pomocy i możliwości, które pojawiają się w momentach upadku państwa. Mapuje długie i skomplikowane równania, prowadząc nas od Katriny do więźniów na Riker's Island, gdy czekają na huragan Sandy. Rozumie i wyjaśnia katastrofę jako system zbiorowy, państwo jako niepewne, a wspólnota jako fundamentalna i konieczna.

Rdzenne narody znajdują się na pierwszej linii obecnego kryzysu klimatycznego. Ponieważ kultury i gospodarki należą do najbardziej narażonych na katastrofy związane z klimatem, rdzenni mieszkańcy opracowują reakcje na zmiany klimatu, które służą jako model zarówno dla społeczności rdzennych, jak i nie-rdzennych.

W pełni ilustrowany podręcznik przetrwania steampunk, który obejmuje wodę, żywność, bezpieczeństwo, zdrowie, lokalizację i komunikację.

Kiedy zarówno zawały, jak i rządy zawiodły w Nowym Orleanie po huraganie Katrina, zainspirowany anarchistami Common Ground Collective został stworzony, aby wypełnić pustkę. Zgodnie z mottem „Solidarność nie jest charytatywna”, pracowali nad stworzeniem władzy od dołu - budowaniem autonomicznych projektów, programów i przestrzeni samowystarczalności, takich jak kliniki zdrowia i zgromadzenia sąsiedzkie, wspierając jednocześnie społeczności broniące się przed białą milicją i brutalnością policji, nielegalne rozbiórki domów i eksmisje.

W styczniu 2020 r. Chiny powiadomiły główne międzynarodowe organizacje naukowe o wybuchu nowego niebezpiecznego wirusa i mocno promowały podstawowe środki ostrożności. Amerykańscy politycy i media korporacyjne wyśmiewali i ignorowali ostrzeżenia, a Waszyngton zintensyfikował swoją politykę propagandy rasistowskiej, okrążenia wojskowego, wojny handlowej i sankcji.

Badanie obserwacyjne wpływu społecznego spowodowanego katastrofą w Halifaksie i działań pomocowych po niej. Badanie śledzi wydarzenie od natury katastrofy, poprzez dezintegrację porządku społecznego, a kończąc na odbudowie dotkniętych społeczności.

Masowe akcje ratownicze są złożone, zagmatwane i niezwykle trudne dla ratowników z wielu agencji. Krajowy Komitet Poszukiwań i Ratownictwa (NSARC) opracował National Search and Rescue Committee (Krajowy Komitet Poszukiwań i Ratownictwa), aby zapewnić jasne, ostateczne, ustandaryzowane wskazówki i informacje na temat poszukiwań i ratownictwa (SAR) podczas katastrof. Obejmuje federalną organizację reagowania, zarządzanie incydentami, kwestie krytyczne, szczególne uwarunkowania terenowe uporządkowane według rodzaju katastrofy oraz wpływ katastrof spowodowanych przez człowieka.

Katastrofizm bada politykę apokalipsy – po lewej i prawej stronie, w ruchu ekologicznym – i bada, dlaczego soczewka katastrofy może zniekształcić nasze rozumienie dynamiki leżącej u podstaw tych licznych katastrof – i śmiertelnie utrudnić naszą zdolność do przekształcania świata.

W Collective Courage Jessica Gordon Nembhard opowiada o spółdzielniach afroamerykańskich. Wielu graczy jest dobrze znanych w historii afroamerykańskich doświadczeń: Du Bois, A. Philip Randolph i Ladies 'Auxiliary to the Brotherhood of Sleeping Car Porters, Nannie Helen Burroughs, Fannie Lou Hamer, Ella Jo Baker, George Schuyler oraz Liga Spółdzielcza Młodych Murzynów, Naród Islamu i Partia Czarnych Panter. Dodanie ruchu spółdzielczego do historii Czarnych skutkuje powtórzeniem doświadczeń Afroamerykanów, ze zwiększonym zrozumieniem afroamerykańskiej zbiorowej agencji ekonomicznej i oddolnej organizacji gospodarczej.

W miarę jak społeczeństwa kapitalistyczne w XXI wieku przechodzą od kryzysu do kryzysu, ruchy opozycyjne na globalnej Północy zostały nieco powstrzymane (pomimo efemerycznych przejawów, takich jak Occupy), w obliczu pilnej potrzeby rozwoju infrastruktury organizacyjnej, która mogłaby przygotować grunt pod prawdziwy i trwała alternatywa. Coraz bardziej oczywista staje się potrzeba rozwijania wspólnych zasobów infrastrukturalnych - co Shantz nazywa „infrastrukturą oporu”. Katastrofa ekologiczna (spowodowana kryzysami kapitałowymi), kryzys gospodarczy, oszczędności polityczne oraz masowo wytwarzany strach i fobia - wszystko to wymaga przygotowania organizacyjnego - wspólnego budowania alternatywnych rozwiązań w świecie rzeczywistym.

Bada dotychczasowe wyniki badań nauk społecznych na temat indywidualnej i społecznej reakcji na zbiorowy stres, od klęsk żywiołowych, takich jak powodzie i trzęsienia ziemi, po katastrofy spowodowane przez człowieka, takie jak bombardowanie atomowe lub zabójstwo prezydenta, a także długotrwałe stresy, takie jak depresje lub chroniczne ubóstwo.

Co COVID 19 mówi nam o załamaniu klimatu i co powinniśmy z tym zrobić?

Crisis and Care ujawnia, co jest możliwe, gdy aktywiści mobilizują się do radykalnych zmian, jakich potrzebuje nasze społeczeństwo. W czasach wielkiej niepewności, strachu i izolacji aktywiści queer organizowali się na rzecz równości w zdrowiu, zniesienia więzień, sprawiedliwości rasowej i nie tylko. Nikt, kto przeżył pandemię COVID-19, wkrótce zapomni o wyzwaniach, poświęceniach i niesamowitej stracie, jakie odczuwano w tak niepewnym czasie w historii. Crisis and Care nie odnosi się do tego, co wydarzyło się podczas COVID-19 ani dlaczego tak się stało, ale raczej do reakcji aktywistów queer w czasie rzeczywistym.

Trzęsienie ziemi rozbija Haiti, a huragan przecina Teksas. Słyszymy, że natura szaleje, usiłując zniszczyć nas przez te „klęski żywiołowe”. Nauka opowiada jednak inną historię: katastrofy nie są konsekwencją przyczyn naturalnych; są konsekwencją ludzkich wyborów i decyzji. narażamy się na niebezpieczeństwo; nie podejmujemy działań, o których wiemy, że zapobiegałyby katastrofom, niezależnie od tego, co robi środowisko.

Katastrofa stała się wielkim biznesem. Najlepiej sprzedający się dziennikarz Antony Loewenstein podróżuje po Afganistanie, Pakistanie, Haiti, Papui Nowej Gwinei, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Grecji i Australii, by być świadkiem rzeczywistości katastrofalnego kapitalizmu. Odkrywa, w jaki sposób firmy zarabiają na zorganizowanej nędzy w ukrytym świecie sprywatyzowanych ośrodków detencyjnych, zmilitaryzowanej prywatnej ochrony, spekulacji i niszczycielskiego wydobycia.

Sto lat temu rządy, na których opierała się era Postępu, zaczęły przyjmować większą odpowiedzialność za ochronę i ratowanie obywateli. Jednak po dwóch katastrofach na pograniczu Stanów Zjednoczonych i Kanady - Salem Fire w 1914 r. I Halifax Explosion w 1917 r. - ocalali z klasy robotniczej zwrócili się do przyjaciół, sąsiadów, współpracowników i członków rodziny o pomoc i pomoc.

Dlaczego katastrofy na dużą skalę powodują takie zdrowe warunki psychiczne? Jakie zasady terapeutyczne możemy wyprowadzić z badania naturalnych dostosowań człowieka, które zachodzą wśród ocalałych z katastrofy?

Wiele społeczności w Stanach Zjednoczonych zostało opuszczonych przez stan. Co się dzieje, gdy klęski żywiołowe zwiększają ich cierpienie? Niniejsza książka przedstawia zerwane stosunki między rządem federalnym a społeczeństwem obywatelskim w czasach kryzysów. Wzajemna pomoc zyskała nowe znaczenie w niesieniu pomocy w przypadku huraganów, powodzi i pandemii, ponieważ cięcia w wydatkach państwowych znacznie obciążają społeczności walczące o przetrwanie. Wracając do samoorganizujących się programów socjalnych Partii Czarnych Panter, radykalne ruchy społeczne od Occupy do Black Lives Matter budują autonomiczne sieci pomocy w państwie i przeciwko państwu. Jednak gdy federalna odpowiedzialność za pomoc zostaje zniesiona, wzajemna pomoc staje przed głębokim dylematem: czy zwykli ludzie stają się współwinni własnego wyzysku?

To poruszające sprawozdanie etnograficzne o odbudowie życia ocalałych z huraganu Katrina z dala od wybrzeża Zatoki Perskiej inauguruje The Katrina Bookshelf, nową serię książek, w której zbadane zostaną długoterminowe konsekwencje największej klęski żywiołowej w Ameryce.

Nie zostawiaj przyjaciół za sobą to zbiór konkretnych wskazówek, sugestii i narracji na temat sposobów, w jakie osoby niebędące rodzicami mogą wspierać rodziców, dzieci i opiekunów w swoich społecznościach, ruchach społecznych i procesach zbiorowych. Don't Leave Your Friends Behind koncentruje się na kwestiach dotyczących dzieci i opiekunów w szerszych ramach sprawiedliwości społecznej, wzajemnej pomocy i wyzwolenia zbiorowego.

Zredagowana kolekcja Eco Culture: Disaster, Narrative, Discourse otwiera rozmowę o zapośredniczonej relacji między kulturą a ekologią. Dynamika między tymi dwoma wielkimi siłami przynosi wyraźną ulgę, gdy katastrofa - w niezliczonych formach i narracjach - ujawnia kruchość naszych krajobrazów ekologicznych i kulturowych.

Przekrojowe badanie, w jaki sposób miasta wpływają na zmianę klimatu, będąc na pierwszej linii frontu nadchodzącego kryzysu klimatycznego

Klasyczny ekologiczny film Elizabeth Kolbert Field Notes from a Catastrophe powstał na podstawie przełomowej, nagrodzonej National Magazine, trzyczęściowej serii w The New Yorker. Rozszerzyła ją do postaci wciąż zwięzłej, ale bogato zbadanej i potępiającej książki o zmianach klimatu: podkładu na temat największego wyzwania, przed którym stoi dzisiejszy świat.

W powojennej historii Ameryki nie ma precedensu zniszczenia miasta Paradise w Kalifornii. 8 listopada 2018 r. Społeczność 27,000 85 osób została pochłonięta przez okrutny pożar obozu, który zrównał z ziemią praktycznie każdy dom i zabił co najmniej XNUMX osób.

Ta dramatyczna i porywająca relacja, próbująca odzyskać historię, która została w dużej mierze ignorowana przez większość historyków, analizuje każdy z ostatecznych amerykańskich ruchów spółdzielczych na rzecz przemian społecznych - rolnik, związek, konsument i komunista - które zostały prawie całkowicie usunięte z pamięci zbiorowej.

W tych czasach głębokich podziałów i głębszej rozpaczy, jeśli istnieje konsensus co do czegokolwiek na świecie, to jest nim to, że przyszłość będzie okropna. Jest epidemia samotności, epidemia lęku, kryzys zdrowia psychicznego o ogromnych rozmiarach, zwłaszcza wśród młodych ludzi. Wzrasta ruchy i rządy ekstremistyczne. Katastrofalna zmiana klimatu. Utrata różnorodności biologicznej. Niepewna żywność. Wydaje się, że pękanie ekosystemów i społeczności poza naprawą. Przyszłość - nie wspominając o teraźniejszości - wygląda ponuro.

In the Shadow of Tungurahua opowiada historie mieszkańców Penipe w Ekwadorze mieszkających w kilku wioskach wokół wulkanu Tungurahua i pomiędzy nimi oraz dwóch społeczności przesiedleńczych zbudowanych dla ludzi przesiedlonych w wyniku operacji rządowych po erupcjach wulkanów w 1999 i 2006 roku.

Lessons from the First Wave: Resilience in the Age of COVID-19, zawiera 25 studiów przypadku, wywiady i poradniki, które przedstawiają jedne z najskuteczniejszych odpowiedzi społeczności na ten globalny kryzys.

Mutual Aid: A Factor of Evolution to zbiór esejów z 1902 r. Autorstwa rosyjskiego przyrodnika i anarchistycznego filozofa Petera Kropotkina. Eseje, pierwotnie opublikowane w angielskim czasopiśmie Dziewiętnastowieczny między 1890 a 1896 rokiem, badają rolę wzajemnie korzystnej współpracy i wzajemności (lub „wzajemnej pomocy”) w królestwie zwierząt i społeczeństwach ludzkich zarówno w przeszłości, jak i obecnie.

Sto lat po swojej śmierci Peter Kropotkin jest nadal jedną z najbardziej inspirujących postaci ruchu anarchistycznego. Często zapomina się, że Kropotkin był również światowej sławy geografem, którego przełomowa krytyka hipotezy konkurencji promowanej przez darwinizm społeczny pomogła zrewolucjonizować współczesną teorię ewolucji. Wielbiciel Darwina, wykorzystał swoje obserwacje życia na Syberii jako podstawę dla swojego zbioru esejów z 1902 roku Mutual Aid: A Factor of Evolution. Kropotkin wykazał, że wzajemnie korzystna współpraca i wzajemność - zarówno u jednostek, jak i jako gatunku - odgrywa o wiele ważniejszą rolę w królestwie zwierząt i społeczeństwach ludzkich niż zindywidualizowana walka konkurencyjna. Jego przesłanie jest jasne: solidarność to siła!

Każda strona nowej edycji Mutual Aid została pięknie zilustrowana przez jednego z najbardziej znanych artystów anarchizmu, NO Bonzo. Czytelnikowi spodoba się także oryginalna grafika autorstwa GATS oraz wnikliwy komentarz Davida Graebera, Ruth Kinna, Andreja Grubacica i Allana Antliffa.

Stały spadek liczby członków związków zawodowych jest generalnie przypisywany coraz bardziej wrogiemu środowisku gospodarczemu, prawnemu i zarządczemu. Samuel B. Bacharach, Peter A. Bamberger i William J. Sonnenstuhl argumentują, że spadek może mieć więcej wspólnego z kryzysem legitymacji związkowej i zaangażowania członków. Ponadto sugerują, że oba problemy można by rozwiązać, gdyby związki powróciły do ​​swoich dziewiętnastowiecznych korzeni opartych na wzajemnej pomocy. Autorzy twierdzą, że ruch robotniczy charakteryzuje się dwoma modelami relacji związkowców: logiką wzajemnej pomocy i logiką obsługi. Pierwsza dominowała na początku i wzmacniała poczucie wspólnoty wśród członków, którzy pracowali, aby się wzajemnie wspierać. W XX wieku został w dużej mierze zastąpiony przez model obsługi, który wymaga niewiele od członków, którzy pozostają lojalni tylko wtedy, gdy ich liderzy zapewniają rosnące płace i świadczenia. Odzyskanie prawomocności i wzmocnienie zaangażowania członków może się zdarzyć, twierdzą autorzy, tylko wtedy, gdy pozwoli się powrócić logice wzajemnej pomocy.

Na bezlitosnej arenie życia wszyscy podlegamy prawu dżungli, bezwzględnej konkurencji i przetrwaniu najsilniejszych – taki mit dał początek społeczeństwu, które stało się toksyczne dla naszej planety oraz dla naszej i przyszłe pokolenia. Ale dzisiaj linie się zmieniają. Coraz więcej nowych ruchów i myślicieli kwestionuje ten wypaczony pogląd na świat i ożywia takie słowa jak „altruizm”, „współpraca”, „życzliwość” i „solidarność”. Bliższe spojrzenie na szerokie spektrum żywych istot pokazuje, że zwierzęta, rośliny, mikroorganizmy i ludzie zawsze i wszędzie praktykują różne formy pomocy wzajemnej. A te, które najlepiej znoszą trudne warunki, niekoniecznie są najsilniejsze, ale te, które pomagają sobie nawzajem najbardziej.

Tam, gdzie kapitał i władza państwowa dążą do neoliberalnego, izolującego pojęcia samoopieki, opowiadamy się za zbiorową, emocjonalną odpornością. Możemy walczyć z naszą traumą w tym samym czasie, gdy walczymy z uciskiem. Ten szczupły tom rozpoczyna rozmowę o tym, jak.

To źródło wskazówek dotyczących najlepszych praktyk dotyczących reagowania na traumę w perspektywie krótko- i długoterminowej. Konceptualizujemy te praktyki jako narzędzia do budowania odporności emocjonalnej zarówno jednostek, jak i społeczności.

Od kucharzy, którzy po cichu karmili buntowników i rewolucjonistów, po kolektywne kuchnie powstałe po huraganach i powodziach, żywność od dawna odgrywa kluczową rolę w ruchu oporu, protestach i wzajemnej pomocy. Do niedawna praca oparta na jedzeniu — wytrwała i niezbyt krzykliwa — znikała z pola widzenia lub skupiała się na celebrytach i dobrze finansowanych organizacjach non-profit. Dodając do rosnącej konstelacji rozmów, które przeczą tej narracji, Nourishing Resistance skupia rolę zwykłych ludzi w aktach kulinarnej solidarności.

Przez ponad dekadę Naomi Klein dokumentowała przejście kryzysu klimatycznego od przyszłego zagrożenia do palącego stanu wyjątkowego. Była jedną z pierwszych osób, które przedstawiły argumenty za tym, co obecnie nazywa się Zielonym Nowym Ładem – wizją przekształcenia naszych gospodarek w celu jednoczesnej walki z załamaniem klimatycznym i szalejącymi nierównościami. W naszej erze podnoszących się mórz i rosnącej nienawiści,

Składający się z dziesięciu wspólnych esejów obrazkowych, które wplatają poetyckie słowa Cindy Milstein w zawiłych, ale odważnych, wyciętych z papieru i zdrapywanych obrazach, Paths into Utopia sugeruje niektóre z praktyk tu i teraz, które zapowiadają, choć niedoskonale, samo- organizacja, która byłaby powszechna w egalitarnym społeczeństwie. Książka wyszukuje to, co robimy w naszym codziennym życiu, dla już istniejących klejnotów wolniejszej przyszłości - opartej na anarchistycznej etyce, takiej jak współpraca i demokracja bezpośrednia. Ścieżki do Utopii nie są jednak spacerkiem o różowych oczach. Książka podtrzymuje napięcia współczesnych prób „modelowania” horyzontalnych instytucji i relacji wzajemnej pomocy w warunkach coraz bardziej wertykalnych, wyzyskowych i wyalienowanych.

Trzymasz w swoich rękach antologię przetrwania, odnowy i walki, ogromne ciało literackie, opowiedziane wspólnie przez osoby dotknięte wyjściem na ląd i następstwami huraganów Katrina i Rita, przez tych, którzy podjęli działania w imieniu ocalałych i powracających ewakuowanych oraz przez tych, którzy przybył do dotkniętej katastrofą krainy w poszukiwaniu środków do życia.

Klęski żywiołowe od dawna postrzegane są jako zdarzenia generowane naturalnie, ale ponieważ wiedza naukowa, technologiczna i społeczna na temat katastrof stała się bardziej wyrafinowana, rola ludzi i systemów w wydarzeniach katastroficznych stała się bardziej widoczna. Produkcja klęski żywiołowej i odbudowy na Haiti po trzęsieniu ziemi pokazuje, jak procesy społeczne wpływają na katastrofy w miarę ich rozwoju, poprzez podział władzy i zasobów, wykorzystanie dyskursów i obrazów katastrofy oraz systemów ekonomicznych i społecznych oraz relacji, które leżą u podstaw dotkniętych społeczności.

Puerto Rico Strong jest wynikiem spotkania wielu ludzi z empatii wobec dewastacji wyspy po huraganie Marii. Wielu członków społeczności Latinx wystąpiło naprzód, aby podzielić się swoimi historiami, zarówno fikcyjnymi, jak i osobistymi, które mówiły o kulturze, historii i sile społeczności Portorykańskiej.

Przedstawiając nowe spojrzenie na wzajemność, książka ta łączy dobrze znaną teorię prezentów Marcela Maussa z koncepcją Barringtona Moore'a dotyczącą wzajemnych zobowiązań łączących władców i rządzonych. Wyjaśniając wzajemne powiązania tych podejść, „Wzajemność w społeczeństwach ludzkich” sugeruje, że psychologia ewolucyjna ujawnia ludzką skłonność do wzajemności i współpracy.

To porównawcze studium przypadku dotyczące wyników ożywienia po dwóch najbardziej niszczycielskich katastrofach miejskich w historii Ameryki obnaża nierówności społeczne nieodłącznie związane z gospodarkami opartymi na kapitale i zorganizowanych rasowo.

„Nowa ekonomia współdzielenia” jest coraz większym zjawiskiem na globalnej północy. Twierdzi, że zmienia relacje między produkcją a konsumpcją w sposób, który może poprawić nasze życie, zmniejszyć wpływ na środowisko i obniżyć koszty życia. Wśród różnych kryzysów gospodarczych, środowiskowych i innych, to przesłanie ma silny oddźwięk. Nie jest to jednak pozbawione kontrowersji i toczyły się gorące debaty na temat negatywnych aspektów zarówno dla pracowników, jak i konsumentów. Ta książka wykracza daleko poza popularną definicję ekonomii współdzielenia i bada złożone przecięcia „dzielenia się” i „ekonomii” oraz jak lepsze zrozumienie tych relacji może pomóc nam w rozwiązywaniu wielu kryzysów, przed którymi stają współczesne społeczeństwa.

Dla każdego, kto chce stać się bardziej aktywny w ruchu oporu lub czuje się przytłoczony lub beznadziejny, Shut It Down oferuje strategie i działania, które możesz teraz podjąć, aby promować sprawiedliwość i zachęcać do zmian we własnej społeczności.

W tym obszernym podręczniku nauczysz się podstawowej wiedzy na temat pozyskiwania i oczyszczania wody, długoterminowego przechowywania żywności, zaopatrzenia spiżarni na wypadek katastrofy, tworzenia bezpiecznego domu, montażu toreb ewakuacyjnych i dbania o to, aby Twoja rodzina nie doprowadzała się nawzajem do szaleństwa w oblicze chaosu. Odblokujesz także fajne triki przetrwania, które pozwolą ci uratować dzień, kiedy zgasną światła, wyłączy się gaz, supermarket będzie zamknięty, a wszyscy wokół ciebie będą skuleni jak górski pustelnik.

The Angry Earth bada, jak różne kultury w różnych momentach historycznych zareagowały na katastrofę, oferując wgląd w złożone relacje między społeczeństwami i ich środowiskami.

Znajdujemy się w środku globalnego kryzysu opieki. Jak się z tego wydostać? Care Manifesto umieszcza opiekę w centrum debat związanych z obecnym kryzysem: od opieki intymnej - opieka nad dziećmi, opieka zdrowotna, opieka nad osobami starszymi - po troskę o świat przyrody. Żyjemy w świecie, w którym panuje beztroska, ale nie musi tak być.

W The Conquest of Bread Kropotkin wskazuje, co uważa za wady systemów ekonomicznych feudalizmu i kapitalizmu i dlaczego uważa, że ​​rozwijają się one i utrzymują biedę i niedostatek. Następnie proponuje bardziej zdecentralizowany system gospodarczy oparty na wzajemnej pomocy i dobrowolnej współpracy, twierdząc, że tendencje do tego rodzaju organizacji już istnieją, zarówno w ewolucji, jak iw społeczeństwie ludzkim.

Wolnorynkowy, konkurencyjny kapitalizm jest martwy. Nie można dłużej utrzymać separacji między polityką a ekonomią. W The Corona Crash czołowa komentatorka ekonomiczna Grace Blakeley wysuwa teorię na temat epokowych zmian, które przynosi koronawirus.

W czasach, gdy kapitalizm pozostawia tak wielu na cierpienie i śmierć, a neoliberalna „samoopieka” oferuje niewiele więcej niż bandaż, jak możemy wziąć zdrowie i opiekę z powrotem w nasze ręce? W The Hologram Cassie Thornton przedstawia śmiałą wizję rewolucyjnej opieki: wirusowej, feministycznej sieci zdrowia peer-to-peer.

Społeczność niemożliwa staje w obliczu krytycznego momentu, gdy zbliżają się katastrofy społeczne i ekologiczne, lewica wydaje się niezdolna do wyrażenia odpowiedzi, a prawica kontroluje debaty publiczne. Ta książka oferuje świeże i bardzo czytelne przeformułowanie anarchistycznej teorii społecznej i politycznej w celu wypracowania komunistycznego rozwiązania anarchistycznego.

Wielokrotnie nagradzany dziennikarz obala nasze wielowiekowe założenia dotyczące migracji poprzez naukę, historię i sprawozdawczość - przewidując, że w obliczu zmian klimatycznych może ona uratować życie.

W 1871 roku Chicago zostało prawie całkowicie zniszczone przez coś, co stało się znane jako Wielki Ogień. Trzydzieści pięć lat później San Francisco leżało w tlących się ruinach po katastrofalnym trzęsieniu ziemi w 1906 r. Albo rozważmy przypadek Jerozolimy, największego miejsca fizycznego zniszczenia i odnowy w historii, które przez ponad trzy tysiące lat cierpiało z powodu wojen, trzęsień ziemi, pożary, dwadzieścia oblężeń, osiemnaście rekonstrukcji i co najmniej jedenaście przejść od jednej wiary do drugiej.

Nagląca i wizjonerska The Revolution Will Not Be Funded jest gryzącą krytyką cichej niszczycielskiej roli kompleksu przemysłowego non-profit w zarządzaniu sprzeciwem.

Morze wschodzi, a my też: Podręcznik sprawiedliwości klimatycznej to zaproszenie do zaangażowania się w ruch na rzecz budowania sprawiedliwego i zrównoważonego świata w obliczu najpilniejszego wyzwania, przed jakim kiedykolwiek stanął nasz gatunek. Wyjaśniając głęboko zakorzenione siły, które uniemożliwiają szybkie działanie, pomaga zrozumieć naturę rzeczywistości politycznej, z którą mamy do czynienia, i uzbraja się w narzędzia potrzebne do ich przezwyciężenia.

W Doktrynie szoku Naomi Klein obala mit, że globalny wolny rynek zatriumfował demokratycznie. Ujawniając myślenie, szlak pieniężny i marionetkowe sznurki stojące za zmieniającymi się światowymi kryzysami i wojnami ostatnich czterech dekad, Doktryna szoku to porywająca opowieść o tym, jak amerykańska polityka „wolnego rynku” zdominowała świat - poprzez wykorzystywanie osób i krajów zszokowanych katastrofą.

Łącząc historię, psychologię i antropologię, TRIBE bada, czego możemy się nauczyć od społeczności plemiennych na temat lojalności, przynależności i odwiecznego ludzkiego poszukiwania sensu. Wyjaśnia to ironię, że - dla wielu weteranów, a także dla cywilów - wojna jest lepsza niż pokój, przeciwności losu mogą okazać się błogosławieństwem, a katastrofy są czasami wspominane lepiej niż wesela czy tropikalne wakacje.

Kiedy powodzie opadły w ciągu kilku tygodni po huraganie Katrina, mieszkańcy Nowego Orleanu doszli do trudnego wniosku. Ich miasto miało dokonać największej katastrofy w historii Ameryki, a mimo to stanęli w obliczu głębokiej próżni przywódczej: członkowie każdego szczebla rządu, od szczebla miejskiego po federalny, upadli z pracy. We Shall Not Be Moved opowiada wciągającą historię przywódców społeczności, którzy wkroczyli w tę pustkę, aby odbudować miasto, które kochali.

Gdzieś po drodze straciliśmy ze sobą kontakt. I jeśli nie odkryjemy na nowo więzi społecznych, które definiują nas jako istoty ludzkie, staniemy przed bardzo realną perspektywą coraz bardziej dystopijnej przyszłości. W Kolektywnym rozkwicie Joe Lightfoot dekonstruuje dominujące historie dnia i przedstawia śmiałą nową narrację społeczności skoncentrowana transformacja. Przedstawia Kolektyw Świadomej Zmiany, zupełnie nowy rodzaj społeczności wzajemnej pomocy i zaprasza Cię do przyłączenia się do fali współczujących zmian, która nabiera rozpędu na całym świecie.